Sanatı duyan insanlarla, sanatı anlayan insanlar çoktur, ama sanatı hem duyan hem de anlayan pek azdır.
G.S. HILLARD

Bu kadar derin ve de anlamlı bir konuda yazı yazmaya çalışmak, üstelik resim sanatının içindeki bir sanatçı adayı için oldukça zor ve büyük bir sorumluluk. Aslında söylenecek o kadar çok söz var ki ama kelimeler çoğu zaman yetersiz kalıyor… Bu konuda ne kadar söz hakkım var bilmiyorum diyebilirim ki kendi duygu ve düşüncelerimi paylaşmak adına okyanusta bir su damlası misali…

Bu yazımda resim sanatını uygulayan sanatçıların sorunlarına değinmek istiyorum. Hepimizin bildiği gibi sanatçı çoğu zaman anlaşılamamış, zaman zaman da çok geç anlaşılmış bir profil çizmekte… Sanatçı sanatının dışında birçok sorunla uğraşmak zorunda kalmış ya da bu sorunları kabul etmek istememiş, kendi dünyası içinde gerçeklerden kopuk eritmeye çalışmış ama bazen bu sorunların içinde ne yazık ki kendi erimiş. Geçmişte de günümüzde de hemen hemen aynı problemler ne yazık ki devam ediyor.

Birçok sanat dalı içinde üretiminden dolayı olsa gerek en yalnız sanat dalı resim… Oldukça bireysel bir üretim söz konusu olduğundan paylaşımı da aynı derecede güçlüklerle dolu. Resim diğer sanat dalları gibi bir araya gelip sesini duyurmakta daima zorlanmaktadır. Resim sanatıyla uğraşan birçok sanatçı bu sanat alanında eser üretebilmek için ayrı bir işte çalışmak durumunda ve eser üretebileceği o geri dönülmez zamanını ne yazık ki başka işlerde istemeyerek de olsa harcamak zorunda kalmaktadır. Bunu yapmak istemeyen çok nadir sanatçılar eğer finanssal bir destekleri yoksa hayatlarını sürdürmek için gerekli olan ihtiyaçlarını dahi karşılayamaz durumda kalıyorlar. E.H. GOMBRICH’in Sanatın öyküsü kitabında da değindiği gibi; sanatçılar eski çağlarda saraylarda, mimaride bulduğu finanssal desteği zaman içinde kaybetmiş ve bu konuda tamamıyla kendi kendileriyle baş başa kalmışlardır.

Resim sanatını, meslek olarak seçmek isteyen, gönül veren birçok genç ve aileleri gelecek endişesiyle başka mesleklere yöneliyor. Belki bu alanda büyük başarılara imza atabilecek sanatçı adaylarını ne yazık ki kaybediyoruz. Herhangi bir mesleği seçtiğinizde verdiğiniz emeğin karşılığını alarak düzenli bir hayat sürdürme şansına sahipsiniz. Fakat resim alanında hiçbir zaman böyle bir lükse sahip olamazsınız. Hepimiz çok iyi biliriz; bir ressamın eserleri, yaşlılığında yani aramızdan ayrılmasına yakın zaman diliminde değerlenir, ayrıldığı zaman da yıllar geçtikçe değeri artar. Ne yazık ki bunların o sanat eserini yapan sanatçıya hiçbir faydası yoktur artık. Bu nedenle de genç sanatçıların bu bağlamda şansları yok denecek kadar azdır.
Bu alanda sanatçılar yetiştirmek, sanatçıların daha iyi şartlarda çalışabilmeleri ve eserlerini sergileyip halka ulaşabilmelerini sağlamak için; yurt dışında ülkelerin sanat politikaları bulunmakta, sanatçılara müzelerden ve bazı kuruluşlardan destek gelmektedir. Bu bağlamda “ eğitim “ konusunun da kesinlikle göz ardı edilmemesi gerektiği kanısındayım.

Sanatçı ancak kendisini anlayabilecek dereceye gelmiş bir toplum üzerinde etkili olabilir.

W.DEONNA